ساختار سیلندر گاز یا کپسول گاز

ساختار کپسول گاز

به طور کلی دو نوع ساختار دارند که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم:

سیلندر های بدون درز که در اصطلاح به آن یکپارچه نیز می گویند.

در این نوع ساختار هیچ گونه برش و جوش در ورق بدنه آنها دیده نمی شود. معمولا این نوع سیلندر ها فشاری حدود 200 بار و فشار تست 300 بار را می توانند تحمل کنند.

این سیلندر ها برای مخلوط های گازی و همچنین گازهای خالص مانند ( هیدروژن و آرگون و مونوکسید کربن و …) مورد استفاده قرار می گیرند.

سیلندر های یکپارچه و بدون درز در حجم های گوناگونی به فروش می رسند برای مثال در حجم های 2 و 5 و 10 و20 و 40 و 50 لیتری در بازار عرضه می شوند.

فشار کاری این نوع سیلندر ها با توجه به حجم آن تغییر می یابد. سیلندر 50 لیتری فشار کاری حدود 200 بار و فشار تست 300 بار را متحمل می شود و بقیه حجم ها فشار کاری 150 بار و فشار تست 250 بار را دارند.

نوع دیگر سیلندر های گاز، سیلندر های درزدار هستند که بدنه آنها از دو قطعه فلزی تشکیل شده است ( حتی ممکن است دارای چندین قطعه باشند). در این نوع ساختار جوش و برش نیز دیده می شود و همین خصوصیات و ویژگی ها باعث شده اند که نتوانند فشار بالایی را تحمل کنند.

معمولا برای گازهایی که مایع می شوند و فشار بالا ندارند مورد استفاده قرار می گیرند مانند هیدروکربن های سنگین و دی اکسید کربن و فریون ها.

گفتنی است که گازهای مایع شونده که در بالا ذکر کردیم می توانند در سیلندر های بدون درز نیز شارژ شوند برای مثال پروپان و دی اکسید کربن. ولی باید بدانید که برعکس این قضیه صدق نمی کند و گازهای فشار بالا قابلیت شارژ شدن در سیلندر درزدار را ندارند.

دسته بندی سیلندر ها از لحاظ جنس بدنه و فلز

جنس بدنه سیلندر به سه نوع تقسیم می شود:

سیلندر های کربن استیل:

پرکاربرد ترین نوع از سیلندر ها می باشند و معمولا برای ذخیره سازی گازهایی از جمله گازهای بی اثر و خنثی استفاده می شوند.

سیلندر های آلومینیومی:

از ویژگی های مهم و قابل توجه این دسته می توان به سبک بودن آن اشاره نمود و همین ویژگی باعث شده است که بعنوان کپسول های قابل حمل در فشار های پایین مورد استفاده قرار بگیرد.

سیلندر های استینلس استیل:

از ویژگی های مهم این نوع می توان به مقاومت و پایداری بیشتر آنها نسبت به استیل ها اشاره نمود و همچنین در آنها زنگ زدگی رخ نمی دهد.

از این نوع سیلندر ها را برای گازهایی که خاصیت خورندگی دارند و بسیار فعال هستند استفاده می کنند.

بررسی ساختار سیلندر

سیلندر دارای بدنه است که خود دو جزء دارد:

تنه و گلویی

شاید تا بحال دقت کرده باشید که بر روی بدنه سیلندر اطلاعات و مشخصاتی حک شده است این اطلاعات شامل:

1-شماره سیلندر

2-سال ساخت سیلندر( سال و ماه براساس میلادی)

3-شرکت و کشور تولید کننده

4-فشار کاری

5-فشار تست

6-تاریخی که تست هیدرواستاتیک انجام شده است.

جزء دیگر سیلندر گاز، کلاهک آن می باشد. برای حفاظت از شیر کپسول و ممانعت از خطرات کلاهک بسیار حائز اهمیت است. برای جابجایی و حمل و نقل استفاده از کلاهک ضروری است.

تست سیلندر گاز

تست هیدرواستاتیک از جمله تست هایی است که هر 5 سال روی سیلندر ها انجام می پذیرد.

اقداماتی که هنگام تست هیدرو استاتیک بروی سیلندر انجام می گیرد:

با انجام این تست می توان نشتی را تشخیص داد ( با استفاده از افت فشار گاز درون سیلندر) مخصوصا اگر آب مورد استفاده رنگی باشد محل نشتی نیز مشخص می شود. استحکام کپسول نیز اندازه گیری می شود.

رایج ترین تستی که برای ارزیابی لوله ها و مخازن مورد استفاده قرار می گیرد تست هیدرو استاتیک است.

انجام این تست به حفظ ایمنی و ماندگاری لوله ها کمک می کند.

سیلندر هایی که تولید می شوند تحت این تست قرار گرفته و بعد از تایید به کار گرفته می شوند.

برای خواندن مقالات مشابه کلیک کنید